Koncepcja, a następnie wielobranżowa dokumentacja modernizacji i restauracji Galerii musiały uwzględnić charakter zabytkowy obiektu i jego znaczenie dla historii architektury Krakowa wykluczając możliwości przekształceń jego struktury i ograniczając działania modernizacyjne jedynie do ściśle zdefiniowanych fragmentów substancji XIX wiecznej i w sposób nie zmieniający jego walorów przestrzennych i architektonicznych.

​

Realizacja restauracji i modernizacji Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku Muzeum Narodowego w Sukiennicach potwierdziła także znaną specyfikę projektu konserwatorskiego, który w trakcie prac budowlanych musi ulegać nieraz nawet daleko idącym zmianom, wynikającym z nowych odkryć i niespodzianek kryjących się w murach ponad 700-letniej budowli.